Sunday 8 January 2012

عالیه اقدام دوست، پس از سه سال حبس آزاد شد

عالیه اقدام دوست، نخستین زنی که به خاطر برابری خواهی در زندان بود، پس از سه سال حبس آزاد شد

18 دی 1390 - -

تغییر برای برابری - عالیه اقدام دوست، زنی که به گفته خودش «اعتراض بخشی از زندگی مدنی اوست»، پس از تحمل سه سال حبس قطعی از زندان آزاد شد.

عالیه اقدام دوست در روز 22 خرداد 1385 به همراه 70 نفر دیگر در تجمع اعتراض آميز زنان در میدان هفتم تیر بازداشت و دادگاهی شد. شعبه‌ 15 دادگاه انقلاب تهران، او را به اتهام اقدام علیه امنیت به سه سال و چهار ماه حبس و 20 ضربه شلاق محكوم كرد. سه سال حبس وي در دادگاه تجدید نظر تایید شد و سرانجام روز 12 بهمن ماه 1387، ماموران اجرای احکام به در منزل وي در شهرستان فومن رفتند و او را تحت الحفظ به شعبه اجراي احكام دادگاه انقلاب تهران منتقل كردند.

پس از بازداشت عالیه، تلاش های زیادی از سوی وکلای مدافع او، فعالان جنبش زنان و حقوق بشر برای آزادی او انجام گرفت اما اقدامی از سوی دستگاه قضایی بعمل نیامد، همان طور که عالیه هم از خواسته های مدنی خود کوتاه نیامد. عالیه نخستین زنی است که طی سال های پس از انقلاب به جرم برابری خواهی محکوم به زندان شده است.

بهاره هدایت، از دیگر یاران جنبش زنان از دیگر متهمان تجمع زنان در 22 خرداد 1385 بود که اکنون نیز در زندان بسر می برد. بخشی از محکومیت بهاره به دلیل شرکت او در تجمع زنان در میدان هفتم تیر است.

اگر 12 بهمن، عالیه را بی خبر از دوستان و یارانش به زندان بردند، 18 دی ماه 1390 فعالان جنبش زنان و یاران او در برابر زنان و برای استقبال از این یار مقاوم جنبش زنان حاضر شدند. سایت تغییر برای برابری، آزادی این یار جنبش زنان را به فعالان جنبش زنان و دیگر آزادی خواهان و برابری خواهان ایران تبریک می گوید.

جزئیات خبر آزادی عالیه اقدام دوست متعاقبا اعلام خواهد شد.

Monday 31 October 2011


مادران نگران ،فرزندان در بندشان هستند!
شنبه پنجم ماه نوامبر ساعت دو تاسه بعد از ظهر

همدردی حامیان "مادران پارک لاله ایران" در لندن، با مادرانی که فرزندان خود را از دست داده و یا چشم انتظار رهائی فرزندانشان از زندان هستند. این هفته جهت همبستگی بازندانیان در بند:
کوهیار گودرزی، فعال حقوق بشری و مادر زندانی اش ، پروین مخترع .که در زندانی در کرمان نگران فرزندش کوهیار است. پروین را تنها به جرم دفاع از حقوق فرزندش بازداشت کرده اند. پس از انتشار خبر خودکشی دو تن از دوستان کوهیار ، بهنام گنجی و نهال سحابی که همراه با کوهیارگودرزی دستگیر و پس از مدتی آزاد شده بودند،نگرانی‌در خصوص شرایط وی افزایش می‌یابد .گفتنی است این کوهیار در روزهای پس از انتخابات نیزبازداشت و مدت یک سال در زندان اوین محبوس بود .
خواهر سید محمد ابراهیمی با اشاره به بستری شدن برادرش در آسایشگاه روانی امین آباد از وضعیت او ابراز نگرانی نموده است سيد محمد ابراهيمي افعال سیاسی دربند اوین،که به اتهام ارتباط و کمک به مادران عزادار بیش از یازده ماه را تحت شرایط بسیار دشوار در زندان گذرانده است، همچنان در وضعیت بلاتکلیف بسر می برد. به این حامی مادران عزادار در این یازده ماه اجازه ندادند که فرزند هشت ساله اش را ملاقات کند پدر این زندانی سیاسی با دیدن حال و روز محمد در آسایشگاه روانی امین آباد، بیمار شد و بلافاصله در گذشت. دکترها گفتند از غصه و فشار زیاد فوت کرده است. و وضعیت سلامتی مادرمادر محمد ابراهیم هم خوب نیست خواهر سید محمد ابراهیمی با اشاره به بستری شدن برادرش در آسایشگاه روانی امین آباد از وضعیت او ابراز نگرانی نموده است

فاطمه گلگری مادر افشین اسانلو از وضعیت فرزندش که نزدیک به یازده ماه است در زندان بسر می برد ابراز نگرانی نموده او می یگوید فرزندم افشین اصلا فعالیت سیاسی نداشت تنها یک راننده بود. افشین در دادگاه بدوی در اردیبهشت ماه سال جاری به پنج سال حبس تعزیری محکوم شده است، افشین اسانلو برادر منصور اسانلو رئیس هیئت مدیره سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه است که چندی پیش بعد از تحمل چهار سال حبس با قید وثیقه از زندان آزاد گردید
خانم حق نظری مادر امید کوکبی، دانشمند جوان و نخبه ایرانی که دانشجوی فوق دکترای فیزیک اتمی با گرایش لیزر در دانشگاه تگزاس آمریکا، که از بهمن ماه سال۸۹ در زندان اوین در بند ۳۵۰ زندان در بازداشت موقت به سر می‌برد، ، وی که سال گذشته برای دیدار با خانواده‌اش به ایران آمده بود، در دهم بهمن ماه در هنگام خروج از ایران در فرودگاه به اتهام «اجتماع و تبانی علیه امنیت ملی کشور» بازداشت شد. خانم حق نظری گفت: امید به هر کجا که می‌رفت افتخارش ایرانی و ترکمن بودنش بود. همیشه می‌گفت که به ایران می‌آیم و ایران را یک قطب لیزر می‌کنم و به دوستانش هم می‌گفت که به ایران برگردند و برای «پیشرفت» ایران تلاش کنند. از مسئولان می‌خواهم که فرزند من را آزاد کنند تا بتواند تحصیلاتش را ادامه دهد و به «افتخار آفرینی»‌ها برای ایران ادامه بدهد.
ما همراه خانواده های پروین مخترع، کوهیار گودرزی، افشین اسانلو، امید کوکبی ، محمد ابراهیمی، خواهان رسیدگی به وضعیت این زندانیان و آزادی آنها هستیم.
ما هم صدا با مادران پارک لاله (عزادار)، خواستار آزادی همه زندانیان عقیدتی سیاسی و پایان دادن به هر گونه اعدام!. و مجازات قاتلین و مسببین جنایات سی و سه سال اخیر ایران هستیم به همین منظور ما ایرانیان مقیم لندن، شنبه پنجم ماه نوامبر -بین ساعت دو تا سه بعداز ظهر جلوی ناشنال گالری لندن جمع می شویم .
حامیان "مادران عزدار ایران" لندن /انگلستان


Mothers fearful of their imprisoned children

This month, London Supporters of Iran’s Mourning Mothers demonstrate their solidarity with those who are waiting patiently to see their children out of prisons.

- Koohyar Goodarzi, human rights activists along with his mother, Parvin Mokhtare. Whereabouts of Koohyar is unknown. His mother is kept in prison in her hometown city of Kerman. Koohyar was first detained after the disputed 2009 presidential elections and spent a year in prison. Two of Koohyar’s friends,Behnam Ganji and Nahal Sahabi committed suicide after release from prison.
- Seyed Mohemmed Ibrahimi, political activists who was imprisoned accused of association with Mourning Mothers has been taken to the Aminabad mental institution and according to his sister, his conditions are very worrying. His father died shortly after he met his son in the institution. He has been denied proper medical care or visitations.
- Afshin Osanloo detained for 11 months for no apparent reason except that he is the brother of Mansour Osanloo, head of Workers Syndicate of Bus Drivers who spent 4 years in prison and has recently been released under bail. Afshin’s mother, Fatemeh Kalgari, fearful of her son’s detention reiterated that he has not been political nor activists; only a simple driver.

We are in solidarity with all the families of detained prisoners especially, Parvin Mokhtare, Koohyar Goodarzi, Afshin Osanloo, Omid Kokabi , Mohammed Ibrahimi and demand their immediate and unconditional release.

We, along with Mothers of Park Laleh ( Azadar) demand
- Immediate release of all political and ideological prisoners
- End to executions in Iran
- Trial of those who have committed crimes against humanity in the past 33 years in Iran.
-
Supporters Mourning Mothers of Iran/London

http://supportersmourningmothersiranuk.blogspot.com/
Saturday: 5th novomber 2011
15.00 – 14.00: Time
Location: North Terrace of Trafalgar Square (in front of the National Gallery)
Nearest Tube Charing Cross: Bakerloo and Northern line

Thursday 27 October 2011

کودکان اهرم فشارند؛ صد روز است مادرشان را ندیده اند

همسرنسرین ستوده: کودکان اهرم فشارند؛ صد روز است مادرشان را ندیده اند
همسرنسرین ستوده: کودکان اهرم فشارند؛ صد روز است مادرشان را ندیده اند
ا
رضا خندان همسر نسرین ستوده وکیل دربند به جرس می گوید: آنها که نسرین ها را زندانی می کنند فکر می کنند زندان باعث سردي روابط شود اما از معجزه ی عشق خبر ندارند.

کم نیستند زوج های سیاسی که پس از انتخابات قربانی حبس و زندان شده اند و به دلیل فشارهای زندان دچار مشکلات جدی شده و با دیده ی تردید به عشق میانِ شان نگاه می کنند، در این میان اما هستند کسانی که باور دارند زندان هیچ خللی در روابط عاطفی آنها ایجاد نکرده بلکه آنها را عاشق تر می کند.


رضا خندان همسر نسرین ستوده از جمله آنهاست که بارها و به کرات نیز در مورد همسر دربندش اطلاع رسانی کرده است. نسرین ستوده حقوقدان و وکیل ایرانی، پس از انتخابات جنجالیِ دهمین دوره ی ریاست جمهوری ایران، در ۱۳ شهریور ۸۹ بازداشت و روانه ی اوین شد.


خانم ستوده از جمله وکلایی بود که پس از کشته و زندانی شدن شهروندان معترض به نتایج انتخابات ریاست جمهوری، وکالت شماری از آنان را به عهده گرفت. او در اوج روزهای دستگیری و اعتراض های خیابانی، همزمان با بسته شدن روزنامه های منتقد در داخل ایران، تلاش کرد تا از طریق مصاحبه با رسانه های خارج از ایران در مورد وضعیت قربانیانِ انتخابات، اطلاع رسانی کند.



پیشتر منزلت محمدی مادر احمد نجاتی کارگر یکی از جان باختگان حوادث پس از انتخابات در مصاحبه ای با سرخسبز گفته بود: ای کاش مرا به جای نسرین ستوده زندانی می کردند تا او در کنار فرزندانش باشد.


آنچه می خوانید گفتگوی جرس با رضا خندان همسر نسرین ستوده در مورد تاثیر زندان و مبارزه بر روابط عاطفی است که او از دشواری ها و دوری ها و در عین حال از معجزه ی عشق سخن گفته است:

شما همیشه در مورد فشارهای سیاسی و بازجویی و زندان صحبت کرده اید ممکن است توضیح دهید که زندان تا چه اندازه به دنبال تحت فشار قرار دادن روابط عاطفی مبارزان سیاسی است؟

من فكر مي‌كنم کسانی که حکم زندان برای وکلا و وفعالان سیاسی صادر می کنند خودشان خيلي از زندان و بازداشت وحشت دارند. تصورشان هم از روابط انساني اشتباه است. روابط انساني از نظر اينها همانند طنابي است كه در صورت پاره كردن آن زندگي‌ها از هم خواهد پاشيد. اتفاقا زندان به كوره‌اي مي‌ماند كه آدم‌ها را با روابطي كه دارند پخته‌تر مي‌كند.

نسرین ستوده بارها از زندان برای شما عاشقانه هایی را فرستاده است آیا حاضرید همانگونه که نسرین ستوده با صدای بلند برای شما نوشت «دوستت دارم» شما هم با صدای بلند و رسا این جمله را تکرار کنید؟ فکر می کنید این عاشقانه ها چه پیامی برای حکومتی دارد که همسران و مادران و پدران را از کانون خانواده جدا کرده است؟

در خانه‌ي ما رسم بر اين است كه اگر كسي به ديگري گفت "دوستت دارم" جواب اين است كه "من بيشتر". اين را نيما كوچولوي ما هم ياد گرفته است . من هم مي‌گويم من بيشتر دوستت دارم.

و اين دوست داشتن‌ها يك پيام مشخصي دارد، اينكه زندان نه تنها هيچ تاثير منفي روي روابط عاطفي ندارد بلكه به شدت محرك احساسات و عواطف است.

آیا خانواده‌هایی را می شناسید که عشق و روابط شان حال چه عاشقانه‌های مادر و فرزندی یا پدر و فرزندی یا عشق میان و زن و مرد دستخوش فشارهای زندان قرار گرفته باشد؟ چه کسی را مسول می‌دانید؟

عكس‌اش را زياد مي‌بينيم ولي موردي را كه زندان باعث سردي روابط شود اصلا سراغ ندارم. به طور قطع برخي از قديمي‌هاي همين زندانبانان كه در دوره‌هاي قبل تجربه‌ي زندان داشتند اين تجربه را دارند كه زندان آن هم از نوع سياسي‌اش آدم‌ها را پخته‌تر و روابط آنها را مستحكم‌تر مي‌كند.


در این چهارده ماه سال چه تعداد نامه و پیام عاشقانه از زندان دریافت کرده‌اید و توضیح دهید هر بار چه احساسی داشتید؟

مي‌دانيد كه نامه نگاري يك از بديهي‌ترين حقوق يك زنداني و خانواده‌اش است. اوايل بازداشت نسرين مامورين با يورش به سلول‌اش نامه‌اي را كه به مهراوه نوشته بود از او گرفته بودند. اين در حالي بود كه در 8 ماه اول بازداشت از داشتن قلم و كاغذ محروم بود. حتي نامه‌اي را كه به رييس قوه‌ي قضاييه نوشته بود توقيف كردند. بند عمومي با وجود داشتن اين امكانات، آنها از نوشتن نامه به خانواده محروم هستند. همچنين اعضاي خانواده به طور غير قانوني از اين كار منع مي‌شوند.

بنا بر اين تعداد نامه‌ها بسيار كم بوده است. ولي هر كدامشان دنيايي از عشق و محبت را در خود جاي داده‌اند.

فقط موقع خواندن آنها بايد مرافب باشيد كسي آن اطراف نباشد چون چشمان پر از اشك‌تان شما را لو خواهد داد و آنوقت بايد جوابي براي مهراوه پيدا كنيد كه مي‌گويد "سوسوو...ل" .


خیلی سوال تلخ و بی رحمانه‌ای است ولی آیا در این دو سال هیچ گاه فکر کرده اید مسیر زندگی تان را جدا کنید ؟

به هيچ وجه. مگر چه اتفاقي افتاده كه بايد به اين چيزها فكر كنم؟ زندان چيزي است مثل مسافرت رفتن، با اين تفاوت كه نسرين هر هفته برايمان سوغاتي‌هايي مي‌فرستد كه تمام روح و عشق‌اش را در آنها دميده است. سوغاتي‌هايي كه همه، حاصل تلاش شبانه روزي اوست براي شاد كردن تك‌تك اعضاي خانواده.


پدری کردن برای کودکانی که مفهوم زندان شاید آنگونه که باید برایشان جا نیفتاده، چگونه است و مایلید در این مورد چه بگویید؟

مطمئن باشيد اگر بچه‌ها نبودند نسريني را كه من مي‌شناسم اين طور رفتار نمي‌كرد او خيلي مراقب است كه بچه‌ها آسيب بيشتري نبينند. به خاطر شرايط بچه‌ها از خيلي كارهايي كه مي‌تواند صرفنظر مي‌كند. بچه‌ها هيچ كاري نكرده‌اند كه مستوجب چنين عقوبتي باشند. بنا براين خيلي بايد مراقب آنها بود.

آنها در دوران كودكي شرايط سختي را تحمل مي‌كنند. نيما بدون اين كه مفهوم زندان را بداند با گوشت و پوست‌اش لمس مي‌كند. هر ماه كه مي‌گذرد نگاه‌اش واقعي‌تر مي‌شود.

چندي پيش بود كه نيما به يك باره از من پرسيد "بابا چرا ما را مي‌خواهند زندان كنند؟" سخت‌ترين بخش اين ماجرا درمانده بودن آدمي در مقابل اين سوالات است. كودكي كه سوال را بلد است ولي پاسخش را درك نمي‌كند.

زنداني كه نيما به عنوان كوچكترين زنداني سياسي با ركورد 5 ساعت بازداشت آن را از نزديك لمس كرده است.

همچنين مهراوه كه در سن 11 سالگي آن را تجربه كرده است.

متاسفانه آنها از كودكان به عنوان اهرم فشار استفاده مي‌كنند. الان نزديك 100 روز است كه ملاقات حضوري بچه‌هاي را قطع كرده‌اند.

هيچ چيزي جاي خالي مادر را نمي‌تواند پر كند. تلاش ما براي ايجاد شرايط بهتر براي بچه‌ها بيشتر خود ما را ارضا مي‌كند. آنها مثل همه‌ي بچه‌ها به مادر احتياج دارند.

يك بار ديگر در جايي گفته بودم چيزي كه در آن عكس ديده مي‌شود براي ما، يك لحظه نبود ما تمام زندگي‌مان مثل همان عكسي بوده است كه ديده‌ايد تنها تفاوت‌اش بودن و ديدن دوست هنرمندي در آنجا و ثبت ماهرانه‌ي آن لحظه بوده است.

ما بيش از آنكه حواسمان به دوربين‌ها و ماموران و اطرافيان باشد به همديگر فكر مي‌كرديم و اين كه بايد براي مدتي نامعلوم از هم دور باشيم. بنا بر اين بايد حداكثر بهره را از لحظات نادري كه مي‌توانيم همديگر را از نزديك ببينيم، ببريم.


آیا هیچ وقت شاهد بوسه‌های همسران دیگر در مقابل اوین یا در حین بدرقه به زندان بوده اید؟ مختصری در این مورد شرح می دهید که چه حالی داشتید و چه کسانی را مقصر این گونه جدایی ها می بینید؟

آخرين مورد بدرقه‌ي بهاره هدایت و امین احمدیان مقابل درب كوچك زندان بود. كمي می توانستم آنها را حس كنم. آنها را كه داشتند يكي از سخت‌ترين لحظات دوران زندان را تجربه مي‌كردند. شما بايد همديگر را در آغوش بگيريد و اندكي بعد آن لحظه براي شما خاطره‌اي بيش نخواهد بود.

البته من حس خوبي هم در كنار اين دلتنگي و ناراحتي داشتم اينكه بهاره پيش نسرين و بقيه‌ي بچه‌ها مي‌رود و اين آنها را خوشحال خواهد كرد.



خیلی ها می‌گویند پدران و مادرانی که می‌خواهند مبارزه کنند نباید فرزندی داشته باشند تا در مسیر مبارزه فرزندان شان هم آسیب ببینند . نگاه شما و نسرین نسبت به این نوع نقد چگونه است؟ آیا فکر می کنید که ای کاش فرزندی نداشتید و این روزها را نمی دیدند یا این را بخشی از روند مبارزه می‌دانید؟


اولا بايد بگويم ما مبازر به مفهوم سياسي نبوديم و نيستيم. نه اينكه مبارز سياسي بودن بد باشد به هيچ وجه. اتفاقا خيلي مهم و مايه‌ي مباهات است كسي به خاطر اهداف و آرمانهاي انساني مبارزه كند. بلكه منظورم اين است كه ما اين چنين نبوديم. همسر من وكيل رسمي دادگستري است. در چارچوب قوانين و معادلات رسمي و رايج كشور كار و فعاليت مي‌كند. كساني در داخل حكومت شيوه‌ي او را بنا به دلايلي نپسنديده‌اند. براي جلوگيري از اين شيوه و انديشه، او را بازداشت كرده‌اند. من هم كه همسرش هستم مجبور هستم به خاطر اين جفا و ناروايي كه در حق همسرم و كودكان خردسال‌مان داشته‌ام، تلاش كنم تا بلكه از اين وضع پيش آمده خلاص شويم.

ما يك زندگي خيلي معمولي داريم و طبيعي است كه در اين زندگي مي‌توان بچه‌دار‌ شد. مادري و پدري بالاي سر بچه‌ها باشند و به تربيت و تحصيل و رفاه آنها بپردازند.

بازداشت وكيلي كه در زمينه‌ي حقوق بشر فعاليت مي‌كند و متعهد به شرافت كاري خودش است، از پديده‌هاي نادري است كه حداقل من در جاي ديگري سراغ ندارم.

هيچ كس به دليل ترس از زلزله نمي‌تواند روند عادي زندگي را تعطيل كند. ما در واقع در حال تجربه‌ي چيزي شبيه آن هستيم و گرنه همسر من چريك مبارز خستگي‌ناپذير و ... نبود كه بخش‌‌هاي مهمي از زندگي را تعطيل كنيم.

نكته مهمي كه نسرين هميشه روي آن انگشت گذاشته، اين است كه حتي به خاطر كودكان خودمان هم كه شده بايد خواستار اصلاح شرايطي باشيم كه در آن حقوق كودكان‌ ناديده گرفته مي‌شود. ما كودكان خودمان را نمي‌توانيم به تنهايي از مهلكه نجات دهيم در حاليكه شرايط جامعه براي همه‌ي كودكان ناامن است و مدام حقوق آنها پايمال مي‌شود.


مسیح علی نژاد

پیامی و نکته ای و سخنی اگر در مورد عشق در مسیر مبارزه و زندان باقی مانده بفرمایید.

اگر يكشنبه ها، روزي كه ملاقات زنان سياسي است به همراه خانواده‌ها به محل ملاقات بياييد و از دور شاهد ملاقات آنها با مادران‌، همسران و يا خواهرانی باشيد كه در بازداشت‌اند. ابراز احساسات ما و آنها را ببينيد و باران بوسه‌هاي از راه دور و از پشت شيشه‌هاي دو جداره‌ي آنها را شاهد باشيد با من موافق‌تر خواهيد بود و ايمان خواهيد آورد به معجزه عشق.

Saturday 25 December 2010

حبیب اله لطیفی پور فرزند کرد ما را اعدام نکنید